Kenan Evin’in Kerpe Çığlığı
Dün öğle saatlerinde Kenan Evin aradı.
Kandıra’nın eski belediye başkanı…
İlçenin sevilen, sayılan işadamı…
Kerpe aşığı…
“Siz Kerpe’de denizin tadını çıkarın, biz burada oflaya poflaya çalışalım, reva mı bu?” diye takıldım.
Hani “bir dokunur, bin ah işitirsin” ya, Kenan’ın tam yarasına basmışım.
“Buna keyif denirse, gel biraz da sen yap. Sen evi sattın kurtuldun. Vallahi burada ev olmasa, akrabalar olmasa Kerpe’ye ayak basmam. Kerpe’nin eski güzelliğinden eser kalmadı. Kerpe, işgal altında… Hele cumartesi, pazar tam curcuna! Kimin ne yaptığı belli değil. Bırak denize girmeyi evden dışarıya adım atamıyoruz… Vatandaş gelmiş, soyunup giyinme yeri yok, yeterli doğru dürüst tuvalet yok, orta yerde soyunup giyiniyor, bulduğu uygun yerde ihtiyacını gideriyor…”
“Kadınlar plajı açıldı, rahatlamadı mı?”
“Ne rahatlaması? Kadınlar plaja tek başına gelmiyorlar ki! Kadınlar o tarafta, saplar bu tarafta… Denize de girmiyorlar, bir köşede dikilip denize girenleri dikizliyorlar. Hallerini bir görsen! Kerpe, tamamen bitti. O güzelim Kerpe’yi yok ettiler.”
Kerpe’nin haline üzüldüm.
Demek 1980-2010 arasında biz en güzel günlerini yaşamışız.
Tabii Kerpe durup dururken bu hale gelmedi.
Bağıra bağıra bu hale geldi.
Plansızlık, programsızlık…
Elimizdeki cennet yöreleri bir bir yok ediyoruz.
M.Tanzer Ünal
Kocaeli Gazetesi
10.07.2019 Tarihli
Köşe Yazısı
